Başta da söylediğim üzere, The Americans’ın en büyük artısı gerçekçiliği. Yani öyle uçan kaçan ajanlar, yeri göğü inleten patlamalar, her daim seksi kadınlar/adamlar görmek istiyorsanız, bu dizi size pek hitap etmeyebilir. Ancak zekice yazılmış bir senaryo, kaliteli oyunculuklar ve Fleetwood Mac şarkılarıyla süslenmiş 1980’ler atmosferi ilginizi çekiyorsa, istediğinizi fazlasıyla alacaksınız.

Diğer yandan Stephen King’e göre yılın en iyi dizisi olan The Americans, özellikle Amerikalı izleyicileri bir ikilemle karşı karşıya bırakıyor. Çünkü maceralarını izledikleri, her görevden başarıyla çıkmalarını istedikleri ajanlar, nesillerdir en büyük düşmanları belledikleri ülkenin hesabına çalışıyor. Ben bu ikilemi olumlu buluyorum. Zira artık Sovyet ajanlarını katıksız birer psikopat, Amerikalıları ise erdemli özgürlük savaşçıları olarak gösteren üçüncü sınıf yapımlardan gına geldi. The Americans, kolaya kaçmayıp iki tarafa eşit mesafede durmaya çalıştığı için, iki tarafı da ‘insan’ olarak gösterdiği için özel bir takdiri hak ediyor. Diziyi eleştireceğim tek nokta ise bazı bölümlerin arasında kopukluklar olması ve hikayenin yer yer gereğinden hızlı akması.