SAMED ASLAN'IN SEÇTİKLERİ
Oburella: The Walking Dead
Yemek kültürü üst düzey olan Hannibal ve Downton Abbey gibi pek çok yabancı dizi sayabiliriz. Fakat açlığın bu kadar derin olduğu bir ikinci dizi daha sayamayız. Yemek için yaşıyorlar ya da yürüyorlar diyelim. En oburella onlar.
Laklakella: The Newsroom
Onlar medya düzeninin Spartalıları. Belki düşmanlarının böğrüne tekme atıp “This is ACN!” diye bağırmıyorlar ama yaptıkları haberlerle daha büyük etkiler yarattıkları kesin. Fakat iş diyaloğa dökülünce konu ne kadar önemli olursa olsun öyle hızlı ilerliyor ki bittiğinde başını unutmuş olabiliyorsunuz. Kesinlikle senenin Laklakellası.
Karizmella: Game of Thrones'deki Mavi Gözlü Dede
Her dizinin mutlaka birden fazla karizmatik karakteri var. Fakat hiçbiri bir mavi gözlü dede kadar etkili olamadı. Sönük geçen ikinci sezonun finalindeki tek bir çığlıkla tüm heyecanımızı tazelemişti. Sonrasında da pek az görünse de her sahnesi ayrı bir heyecandı. O güzel gözler hala aklımızda.
Saykoella: Norman Bates (Bates Motel)
O tam bir ana kuzusu. Örnek öğrenci ve iyi niyetli bir ergen. Sadece bazen devreler dışarıdan gelen etkilerle yanabiliyor. İşte o zaman yakınında durmamakta fayda var. Tabii ki delirmiyor. Aksine bu anlarında dahi aşırı sakinliği onu pek çoklarından ayırıyor. Cinayetlerine Milkshake’i karıştırabilecek kadar da özgün. Saygılarımızla..
Arananella: Jessica Hyde (Utopia)
Utopia geçen senenin kesinlikle en kadri bilinmemiş (underrated) yapımıydı. Gelişen olaylar ve savunduğu fikir izleyenlerde o kadar büyük etki yarattı ki kötülerin bu kadar haklı göründüğü bir ikinci dizi daha hatırlamıyorum. Acımasız ve kafa karıştırıcı şekilde ilerlerken altı bölüm boyunca tek bir sorunun cevabını arıyorduk aslında, “Where is Jessica Hyde?” O insanlığın geleceği için çok önemli. Bu önem onu en Arananella yapıyor.
En İş Bitirici: Raymond Reddington (The Blacklist)
3-4 adım sonrasını planlayan, çevresinden her zaman daha önde olan, zekasıyla ve gücüyle her problemi çözen karakterleri hepimiz severiz. Çünkü aslında hepimiz onlar gibi olmak isteriz. Raymond da bu konudaki son gözdemiz. Kendisini o kadar sevdirdi ki Se7en filmine benzer teslim oluşunu dahi hoş karşıladık. Bu sezon diğer iş bitiricilerden daha formdaydı.
Kasvetella: Southcliffe
Ölümden sonra çekilen onca acıya rağmen mutlu sonla bitmeyen bir dizi düşünün. İşte kasvet budur.
Azgınella: Stuart Pritchard (Hello Ladies)
Melekler şehrinde yaşadığınızı düşünün. Kendi işinize sahipsiniz ve güzel, havuzlu bir eviniz var. Her şey ne kadar harika olurdu değil mi? Olmayabiliyor işte... İhtiyaçlar karşılanmadıkça başa bela olur. Stuart içinse bela hafif kalan bir tanımlama. Her bölüm tam bir felaket oluyor. Binnaz Saktanber’in deyimiyle "Her bölüm kanalizasyon çukuruna doğru yürüyen bir köpek yavrusu" izliyoruz. Başka adaylar da kazanabilirdi, eğer izlerken her bölüm utancımızdan 10 kere videoyu durdurmasaydık.
Sexapella (Kadın): Dawn Olivieri (House of Lies)
Dizi dünyası bu konuda özellikle son yıllarda bize oldukça cömert davranıyor. Her erkeğin mutlaka farklı bir gözdesi var. Fakat muazzam görkemiyle Dawn Olivieri çok da iyi gitmeyenHouse of Lies’in izlenme sebeplerinden biri oldu. Yazılan karakter ile fiziksel özellikleri birleşince ortaya inanılmaz cezbedici, bela koksa da bulaşılmak istenen bir kadın ortaya çıkıyor. Yılın Sexapeli…
Bitsella: How I Met Your Mother
3 sene önce kesinlikle özel bir yere sahipti. Bir Friends kadar olmasa da hem arkadaşlıkları kıskandırıyordu hem de sağlam güldürüyordu. Son 3 senede arkadaşlıklar baki kaldı ama dizi gittikçe daha da güldürmez oldu. En sonunda o harika dizi gitti ve yerine komik olmayan komedi dizisi geldi. Keşke daha önce bitirselerdi. Senenin Bitsella’sı..
Ekranella
30/04/2014 14:50
Okuması izlemesinden daha heyecanlı!
