Bir bölüm değil iki bölüm değil, dizinin başından beri gelen geçen Ali Nejat’a dert yanıyor. Bu bölüm kurşun sıkılmayan yanı, tuz basılmayan yarası kalmadı. Sinirden, öfkeden, korkudan başıma ağrıların girdiği ve gelecek kaygısını son haddine kadar yaşadığımız şu günlerde tek tesellimiz bizi bulunduğumuz yerlerden bambaşka hayatlara, coğrafyalara taşıyan bu güzel hayallerken neden güzelim dizilerimizden de darbe yiyoruz mesela?

Ali Nejat ve Kaan ayrılığına döktüğüm gözyaşlarından evdeki parkeler ayaklandı, “Bacım ne yapıyorsun allasen, kendine gel. Al bak mendil, diye dile geldi.

Kaç bölümdür diyeceğim diyemiyorum bir de, Ali Nejat Kaan’a “Babacım,” diye seslendikçe keyiften kaç köşe olacağımı şaşırıyorum. Sesimi duydular da mı oldu yoksa kendileri mi farkına vardı bilmiyorum ama Bir tek gördüğüm çözülmez bir kördüğüm yazısında da belirtmiştim bunu. Her iki durumda da güzel misiniz canım ekip? Güzelsiniz!

Gelelim bölümde merakımı gıdıklayan, gözüme takılan, saçlarımı kabartan detaylara.

Ortalık yerde duran hamilelik testini alıp bir de üstüne vazifeymiş gibi okuyan Umut… Bu bölüm kara kaplı defterimin ilk iki müdavimi dışında Umut’a da güzel güzel laflar hazırladım. Çeşit çeşit boy boy, tam üzerine oturacak cinsten böyle. Bir kısmını bölümün ilerleyen yerlerinde kendi de dile getirdi zaten. İçimin yağları eridi. “Şöyle kötüyüm böyle aptalım,” dedikçe “Evet öylesin, oh oh aynen öyle, evet katılıyorum, ağzın bal yesin, konuş konuş” diye destekledim hatta kendisini. İlk kez aynı fikirde oldum Umut Efendi ile.

Neymiş efendim, “Aldattığı için özür dilerim”miş? Yok ya? Naz hamile olmasaydı acaba gelip özür diler miydin? Masaya yüzük çıkartıldığı zamanları da hatırlıyoruz, unutmadık. Bir çocuk haberi ile özür dileyip, kahvaltı masası hazırlayınca bay doğru olmuyorsun Umut’cuğum, üzgünüm. O yüzden değil kanepede, küvette ve dahi kapatıp montunu üstüne banklarda yatmalısın. 221 Umut Özer; otur, sıfır.

Eve bir hışım dalıp, “Git buradan, çık evimden, yüzünü bile görmek istemiyorum,” laflarıyla Demet Akalın’ın yeni albüm çalışmalarına bir potpuri hazırlayan Naz kızımıza ne demeli peki? Tamam anne olmayı çok istiyorsun, tamam çok zorluklar da atlatmışsın ama sen bu kadar mısın Naz’cığım? Koskoca doktorsun sen, altı sene okul okumuşsun. Tus’a hazırlanmışsın efendime söyleyeyim stajerlik, asistanlık vs. süreçler atlatmışsın bir çocuğa bakamayacak mısın? Umut “Bu benim de çocuğum, söz hakkım var!” dediğinde yüzüne temiz bir tokat patlatıp “Bunu git beni aldatırken gülücükler saçtığın kadına söyle!” diye bağıramaz mıydın?

Büyük konuşmayayım ama aşkımdan ölsem, kavrulsam, pul pul dökülsem beni aldatan bir insana geri dönemem. Kolay mı canım öyle! Aldat, aldat, özür dile. Sıradaki şarkı size gelsin o zaman. Sezen Aksu şöyle diyor; “Pişman olduğun zaman, zevke doyduğun zaman dönebilirsin.” Ben de şöyle diyorum; oldu Minik Serçe’m. Gelsin kulağımızın arkasını da fıstık yeşiline boyasın. 621 Naz Özer, otur sana da sıfır.