Şu sahne o kadar güzeldi ki. Kelimelerle nasıl anlatırım bilemedim o yüzden de Shakespeare’den ufak hırsızlıklar yaptım. Ben bu aşkın önündeki engellerin bir an önce yıkılmasını istiyorum! Ama bir yandan da istemiyorum. Kavuşamazsan aşk olur, diye büyüttüler bizi. Hep ondan. Tüm suç Zerda’da. Böyle repliklerle bilinçaltımıza yerleştiniz oldu bittiye getirilmeden, yangınlarda kavrula kavrula bekleyip hoş bir vuslata ersek. Hayali bile mutlu ediyor gerçekten.

Umut’a yakalanınca kaçar gibi camın önünden uzaklaştığını da not ettim Naz’cım. Ali Nejat, o kalp saçan bakışlarınla daha çok durma dışarıda, üşütüp hasta olursun. Oğluşuna üzüldün biliyoruz ama Naz’ın evinin önünde öyle durup cama bakarsan yanlış anlarlar, konu komşu ne der sonra?

Ne yapsa ne etse yanlış anlaşıldığını anlatamadı Kaan’a Ali Nejat. O dizide, ben ekranın başında eridim. Hele Ayhan’ın lokantasında oğlunu Umut’la mutlu görünce o yüzündeki ifadeyi unutamam. Neyse ki her derde deva bir çiçek, gibi Naz! Hasan Amca’yı da işin içine katarak çözüyorlar bu sorunu.

Hasan Amca ise dünyanın en tonton dedesi… Her bölüm daha çok seviyorum. Ali Nejat’ı kendi evladı gibi gördüğünü de biliyorum, Kaan’da kızını gördüğünü de. Yüreğine sağlık Hasan Amca’m, ayağın taşa değmesin!

Naz’ın bölüm sonunda Umut’a katlanamayıp kutlama masasından kalkıp gitmesine puanım 7. Bizimle mi bilemiyorum.  Geç gelen bir müdahaleydi, bakalım diğer bölümde neler olur?

Murat Bey’e özellikle hiç değinmedim. O hakkında uzun uzun konuşulması gereken bir karakter bence. Ve o yandan çok kötü kokular geliyor bana. Ortalığı bir güzel karıştıracak gibi ve bu konuda arkasında sağlam kişiler olduğunu düşünüyorum.

Bir sonraki hafta görüşmek dileği; sevgi ve sağlıcakla…