ASKERLİKTE MANTIK YOKTUR!
İyi güzel de, ne yapacaklar cephenin orta yerinde bu koca makineyi? Roberts, epey düşündükten sonra bir çözüm buluyor ve sağ kolu üsteğmen Jack Pearson’a (Roberts ile Pearson arasında Holmes-Watson tarzı bir işbirliği var) “Elbette bir gazete kuracağız!” diyor. Sonraki diyalogsa, İngiliz basınının o günden beri pek değişmediğinin kanıtı gibi. - Nasıl yani, Daily Mail gibi bir gazete mi?- Yok, biraz daha az palavra atan bir gazete olsun.- Yani The Times gibi.- Evet, The Wipers Times! Tabii ikisinin de gazetecilik tecrübesi yok. Dolayısıyla öyle ciddi haberler yapma niyetinde değiller. Zaten içinde bulundukları emir-komuta zincirinden kaynaklanan mantıksızlıklar da ciddi olmalarına müsaade edecek gibi değil. Hani bizde denir ya: “Askerlik, şubede başlar. Şubenin kapısından girerken mantığı bir kenara bırakacaksın.” İşte böyle bir ortamda, sınırsız ‘malzeme’ ve orantısız zeka yardımıyla yayın hayatına başlıyor The Wipers Times.

İçerik oldukça zengin. Öncelikle savaş hakkında hiçbir fikri olmasa da, askerleri “Noel’e kadar evdesiniz çocuklar,” diyerek umutlandıran ve evinin salonunda otururken sanki cephedeymiş gibi son gelişmeleri aktaran gazetecilerle (Nedense aklıma her akşam televizyonda gördüğümüz ‘Ortadoğu uzmanları’ geldi) dalga geçiyorlar. En çok eleştirilen kişilerden biriyse, bana Saddam Hüseyin’in Enformasyon Bakanı Muhammed Said Essahaf’ı hatırlatan ve dönemin savaş yanlısı dergisi Land and Water için düşman kayıplarını aşırı derecede abartan makaleler kaleme alan tarihçi yazar Hilaire Belloc. Kahramanlarımız, onunla dalga geçmek için Belary Helloc adlı bir yazar yaratıyor ve Devlet Bahçeli’nin ’40 yapar’ hesabını aratmayan bir hesapla, 12 milyon Alman askerinden yalnızca 16 tanesinin hayatta kaldığını iddia eden enfes bir yazı kaleme alıyor.