Arsel: Fransa’da doğmuş, enerji emici tiplerden hoşlanmazmış. Bir nevi Azkaban kaçkını. Saçları çok önemliymiş ve bozuk olursa da şapkasız çıkmazmış. Big Brother dışında kimse ona emir veremezmiş, ve o ‘Bela Çocuk Arsel’miş. Bir kolunda alçı var, geçmiş olsun.

Gökçen: Platin sarısı saç ekolünden, bu haliyle bana şu dünyada en hasret olduğum insan olan Akmerkez Hülya’yı hatırlattı. “İnsanlar bana aptal sarışın diyecekler ama değilim,” diye ifade etti duygularını, evde yaşamaya başlayınca bu cümle ‘Beni kıskanıyorlar’a dönecek belli ki. Kıskanmadılar.

Sinan: Beden eğitimi öğretmenliği okuyan 14 kardeşli gencecik bir çocuk. Bütün kardeşlerini bir araya toplamak istiyormuş. Şiveli konuşması umarım numara değildir, bir an çok kanım ısındı çocuğa.

Çağla: Mat, bordo ve kırmızı ruju olmadan yaşam ona zormuş, ve kibire kaçan özgüvene dayanamazmış. “Bana Çağla denmez, Çağla Çoban denir,” dedi. Kendisinden üçüncü şahıs olarak bahseden insanlar reality show’larda favorimdir, bir de soyad eklenince tadından yenmez.  Merhaba Çağla Çoban, ben Zeynep Gönenli.

Demir: Çin’de ve Amerika’da yaşamış uzun yıllar, farklı kültürlerde insanlar tanımak konusunda buradan yürüdü. Bugüne kadar ağladığını hiç kimse görmemiş, ama ağlarmış. “Ben Demir Kırılmaz’ım ve adımın hakkını veriyorum,”  diyerek isim soyad konusunda Çağla Çoban’la yarışacağını gösterdi.

İdil: Saçta çift renk, benim için bir yarışmacıda olmazsa olmazdır aslında, nihayet İdil yaptı bunu. Normal bir insan olmadığının farkındaymış, iki sene önce saçını kazıtmak aklına gelmiş. Tabii, bu kadar marjinallik karşısında şapka çıkarttım ben. Egolu olmak onu farklı yapıyormuş. Ankara’da yaşayan her insan bilir ki Ego’lu olmak bizi otobüse, metroya bindirir, yuvamıza ulaştırır.