Tabii sadece yaptığı işlerden ve gelecek projelerinden söz etmedik. “Bugün belki de tabiri caizse marka haline gelmiş olan Serenay Sarıkaya ile, gündelik hayattaki Serenay’ı nasıl ayırıyorsunuz?” sorusuna da “Evdeki Serenay neyse, ün sahibi olduğumdaki Serenay da o şekilde,” dedi. “Işıklar yanınca başka, söndüğünde bambaşka bir insan olmuyorum,” diyen Serenay’ın, aslında var olan samimiyeti ve içtenliğiyle de soruyu cevaplamasına gerek bile yoktu. Çünkü bunu en güçlü bir şekilde etrafındaki insanlara sezdiren bir insan o. Egonun, kaprisin ve “Aa nasıl yani? Ben ünlüyüm!!!” rüzgarının Serenay’da zerresi yok. Bunu daha da pekiştirmek adına söylediği bir nokta beni tüm söyleşide en çok etkileyen yerlerden birisi oldu: “İnsan, geldiği yeri asla unutmamalı. Arkama dönüp baktığımda 15 yaşında genç bir kızın annesinin elinden tutup, tüm deliliğiyle yüreklenip, Antalya’dan İstanbul’a geldiği o günler var..”