İsmail’in sahneleri çok azdı bu bölüm. Dram ağırlıklı olduğundan çok gülemedik elbette ama öyle bir yer vardı ki… Umut’un kayıp olduğunu düşündükleri için tamirhanede Genco ile konuştukları sahneden bahsediyorum. ‘Çıkıp biz de arayalım.’ Dedikten sonra yüzme bilmediğini öğrendik İsot’un ve buna rağmen Umut ustasını aramaktan çekinmediğini. Tabii bir de “Deniz insanın içinde.” Kördüğüm’den zihnime ulaşan kırmızı iplerden biri daha.Nerede okuduğumu tam hatırlayamasam da şöyle bir söz vardı, onu hatırlattı bana; Deniz insanın içinde! Kimi zaman durgun, kimi zaman dalgalı ama asla yılgın değil!
İsot seni böyle sevdiyse vardır bir bildiği Umut, 55’le geçer not veriyorum sana. Ama bölüm sonu kırdım sözlünü haberin olsun.

Hasan tontonuma olan özlemim giderek büyüyor, katlanıyor. Yakında kabına sığmayacak bunu bir zipleyelim. Hasan tontonum geri dön, Ali Nejat’a sahip çık. Artık çilingir sofrası mı kurarsın, zemzem suyu mu verirsin bilemem ama bu adamı senden başka koruyacak kimse yok bu hikâyede, herkes bir parçasını kapmanın peşinde. Gel de bir bütün et, parçalarını birbirinin üzerine ekle…

Ayşegül ve İbrahim cephesi ise iyice “Vaziyet kötü, siper alın” olmuş durumda. Bölüm boyunca Ayşegül’e kızdım kıskançlıkla İbrahim’in ömrünü yediği için. Yani sonuçta aklımız başımızda, yaşımız olmuş kaç, değil mi? Kıskançlığın lüzumu ne? Hasret’ten ne olacak yani… Adam gözlerinin içine bakarken demiş diyeceğini daha neden kıskanıyorsun, değil mi? Değil.

Bölümü izlerken sıcağı sıcağına anlamamışım ben, gözümden kaçmış. Yazarken fark ettim. Tarık Bey Ali Nejat’ın evine ‘ilk kez’ geldiğinde Kaan’ın da artık o evde yaşadığını ve bir görevlinin bulunması gerektiğini söyledi. O görevli Hasret olacak büyük ihtimalle.