Güney'in cephesinden baktığımız zaman ise işler bir hayli karışık bir hal almaya başladı. Babasının, yakın arkadaşının annesiyle yani nam-ı diğer Banu ile ilişkisi olduğunu öğrenen Güney, kelimenin tam anlamıyla yıkıldı. Söylemeden edemeyeceğim ama hesap sormaya geldiğinde yaptığı rol oldukça gerçekçiydi. Güney'in bu diziden sonra yolu açık, buradan da övgümü yapayım. Babasının ofisini basan Güney, açtı ağzını yumdu gözünü; derken babasına söylenebilecek en ağır ithamda da bulundu ve 'artık sen benim ailem değilsin' diyerek hesap sordu. Bir baba için utanması gereken bir ithamdı bu belki ama pek utanacağını da sanmıyorum zira pişkin pişkin dolaşmaya devam ediyor ortalarda, hadi hayırlısı. Banu desen zaten ayrı bir dünya.

Kızlar cephesinde ise bölümün başlarında bazı pürüzler yaşanmadı değil. Defne eğer yetimhaneye gerçekten düşmüş olsaydı ne yaparlardı sorusu karşısında ikiye ayrıldı kızlarımız. Cemre ve Meral affetmezdik derken, Eylül, Songül ve Kader ise affedici tarafta yer aldılar. Peki sonra ne mi oldu tatatatam kızlar sözlü kavgalara giriştiler derken Cemre, Eylül'e seni silerim tarzında laflar edince ortam gerildi tabii. Defne de Gökhan'ın ölümüne sebep olanın annesi olduğunu bildiği halde susması sebebiyle Eylül'e böyle bir çıkış yaptı bu arada. Cemre kapıyı çarpıp çıktı ama Eylül peşinden gitti tabii “Ben seni kardeşim yerine koydum, bütün dünya sana karşı olsa bile ben yine senin tarafını seçerim,” sözlerini duyunca Cemrecik biraz da olsa yumuşadı tabii ki. Ve nitekim aralarındaki buzlar bölümün genelinde de erimiş oldu böylelikle. Zeyno ile Cemre sahneleri gereksizdi bence o yüzden yorum yapmayacağım ancak izlemeyip bilmek isteyenlere söylemek gerekirse Zeyno nasıl kötü olunur dersleri verdi ve araba çizme, kıyafet çalma denemeleri falan yaptılar.