Yaaa Sadrettin, n’apsak, seni ses geçirmez odalara mı kitlesek? Çok üzülüyorum ya gerçekten, adamın el uzattığı, hoop alıyor, onu da sürüklüyor akıntısına. Sonra Sado delirdi. Delirir ayol adam, bırakın da delirsin yani. İpek üzülüyor da, üzülmek maalesef iğrençlikleri değiştirmiyor İpek’çiğim. Bak bir düşündüm öğrendiğinde Sado’nun yıkıldığı anı, tüylerim diken diken. Yalnız helal olsun hakikaten, bugün bir Songül dediğini kandırmak öyle kolay iş değil, bravo.

Ya ben ne dedim? Allahtan Zülfikar var da, kafa çalıştırıyor mu dedim? Hay benim onu yazan ellerimi eşek arıları soksun. Zülfikar’cığım, merhemsiz Zülfikar’cığım! N’apıyon ya sen, n’apıyon?  Ne demek Meltem’e gitmek, Çiğdem için şey etmek! Tamam ucundan haklı olabilirsin, mazi kalbinde yara bir yerde, bir yerde de pokerface Meltem var, sağ olsun hiçbir duygu belli etmiyor, kendi kendine kaldığı anlarda bile. Doğal olarak düşündüklerin, harekete geçmen evet bir parça haklısın ama Çiğdem’e dönmeyi geçirirsen aklından bilemiyorum. Gerçi yine de kredin sağlam bende yıkılmazsın da ne biliyim, ben çok pis gaza gelmiştim ZülMel diye. Hem şimdi o kadar ekşının üstüne sen de istemezsin bence çıkmaz sokaklara girmeyi, değil mi Zülüf’çüğüm? Bak saçmasapan, kendiyle çelişen cümleler kurdum şu an panikleyip, yapma! Bu arada şuraya bir iki dip not yazmazsam rahat edemeyeceğim: Azra Akın o dünya güzelliğini valla köküne kadar hak etmiş yani. Baktıkça içi açılıyor insanın. Bir de Meltem’e ihtiyacı varmış bu dizinin ya, sizi bilemem de ben inanılmaz keyif alıyorum izlerken Meltem’i, sadece Zülfikar sahneleri değil, Poyraz’la olan sahnelerinde de, tek başınalığında da. Çok mantıklı hareketler bunlar dabadabadapdap.

Ben demiştim demek gibi olmayacaksa, o son affedişi yapmayacaktın be Ümran Hanım! Hiç olmadı bu yani. Ben bir gerildim, Taşkafa’ya bir şey olacak diye, Allahtan bu sefer olan kötüye oldu. Normalde prim vermek istemiyorum böyle şeylere, malumunuz bir dönemin topluluğu hala Polat Alemdar sanıyor kendini, asıyor kesiyor filan ama kalkan elleri, indirilen yumrukları, çekilen bıçakları düşününce bu son yakıştı Namık’a. Ya gerçekten Zül-Sef-Taş kardeşliği diye bir şey var yani. Ben de gelicem ya. Yaniiiiğğğğ arada biraz sırıtabilirim tabii ama, BANANEEE! Ben de istiyorum bu üç kişilik dev yürekli kadrodan. “Gelirse büyük sürpriz olur!”a uyudum uyandım, hala gülüyorum, bayağı da bir güleceğim. Bir de ben Taşkafa’nın hikayesini çok merak ediyorum ya, gerçek adını filan, bir güzellik yapabiliyor muyuz Reis?

Pamuk da ölmemiş, kaçmış. Hayvancağız ateş hattında kalınca, kim bilir nerelere gitti tabii. Kaybolmasaydı geçen haftadan bilenmiştim, bayaği bir ağıt yazacaktım ardından Pamuk’un. En azından bir yerlerde yaşıyordur demek istiyorum, caninin biri alıp, kesip, pişirip yemediyse. Ay ne yazdım ben öyle ya, vahşet aktı. Kapa kapa.

Kapa-ma! Daha devam ediyor yazı, nereye gidiyon Poyraz Karayel’ci?

Bir yıl olmuş, Poyraz Karayel hayatımıza gireli. Poyraz gibi sevmek, Ayşegül gibi delirmek, Zülfikar-Sefer-Taşkafa gibi kardeş olabilmek, Baba gibi her şeye rağmen ayakta durabilmek, Songül gibi entrikacıları görüp içinde bulunduğumuz monotona şükretmek, Sado’nun psikopatlaştığı anlarda, gizli gizli, bazı insanlara aynısını yapıp, küçük mutlu kıvılcımlar çıkarmayı istemek, Sema’nın kendi yöntemleriyle adaleti sağladığı anlarda, ‘Yürü be kızım!’ diye duyacakmışçasına, televizyonla konuşmak ve daha bir sürü sahneden pek çok şey çıkarmak, bir senedir bizlere kattıklarınızın sadece bir kısmı bunlar. İçinde adınız geçen her işe bir dönüp baktıran, destek attıran, Çarşamba’ya göz kırptıran, saat dokuzdan sonra telefonlara çıkmamayı sağlayan bu güç, sizin Poyraz Karayel ekibi. Kamera önünde isimlerini sürekli yinelediklerimiz bir yanda, kamera arkasındaki görünmez kahramanlar bir yanda, en başta senaristlerin çiçek çocuğu, Reis, Ethem Özışık, hepinize ayrı ayrı kucak dolusu sevgiler ve saygılar. Mutlu yıllar Poyraz Karayel. Hep birlikte daha çooook yaşlara inşallah.

39, seyir keyfi yüksek, dramlı, şaşırtmalı, portakallı, kıskanmalı güzel bir bölümdü. Benden bu kadar olsun, haftaya görüşmek dileğiyle, güzel günler.