Heroes

David Bowie Heroes şarkısını yazarken aklında Game of Thrones’tan çok aynı isimli Heroes varmış sanki. Boşuna “Bir günlüğüne kahraman olabiliriz,” dememiş. Televizyon ekranında bir güne tekabül edecek bir kahramanlığı vardı dizinin çünkü. Lost’un popülerliğinin biraz düşmeye başladığı dönemde Lost’un tahtını kapacak yegane dizi olarak gösteriliyordu Heroes. Fragmanları da mükemmeldi. Özellikle “save the cheerleader”ın cheerleader’ı Claire’ın kendini atıp sonra iyileştiği dökümentaryen video tarzı çekilmiş fragman. Dizi o gazla da gayet iyi başladı nitekim. Süper yeteneklere sahip bir grup insan, üstelik süper yeteneklerini keşfederken. Kimsenin ne olduğunu anlamadığı ancak kabuklarını kırıp kendilerini aşmaya başladığı bir büyüme hikayesi, dolayısıyla da devasa bir soru işareti. Unutmayın, Arrow’dan, Flash’ten önce Heroes vardı; hem de çizgi roman çizgi dışılığına çok da bulaşmadan, işin fantastik kısmını dizginin ucunda tutabilen bir diziydi.

Zachary Quinto ve Hayden Panettiere’i hayatımıza kazandıran ilk sezon, süper kahraman-seri katil Sylar’la geri kalan kahramanlarımız arasında epik bir savaşa hazırlanırken oldu ne olduysa. Birince sezonun finaline kadar seyircisini en yüksek dağın tepesine tırmandıran dizi, finalde manzarayı izlettirmektense herkesi dağdan aşağı atmaya karar verdi. Sonraki sezonlar ise açılan yarayı iyice deşmekten başka bir işe yaramadı. Diziye giren herkesin garip bir süper yetenek edinmesi, süper yeteneği olmayan yan karakterlerin hikâyeden kopmasına, cast’ın genişlemesine neden oldu. Karakterler birbirinden uzak ve bağlantısız kaldıkça dizi toplanacağı yerde sakız gibi uzadı, inceldiği yerden de koptu. Neyse, darısı yeni Heroes serisinin başına.