Yine yılın o dönemi geldi ve zaman geçici bir süre için durdu. Amerika’yla aynı anda House of Cards’ın üçüncü sezonu evlerimizde. Çok yaşa Netflix.

Artarda gömülen bölümleriyle yatağımda, kısa süren bir politika ayini yaşandı. Şu an ben de en az Ahmet Davutoğlu kadar Amerika dış politikasına hakimim. Hatta başarı grafiğine bakarsak eğer ondan daha iyi olduğum bile söylenebilir.

Ama House of Cards’ın bu sezonu bittikten sonra tuhaf bir memnuniyetsizlikle ayrıldığımı söylemeden geçemeyeceğim. İlk iki sezonda gotik kötü Francis ve Claire çiftinin başarıya ulaşmak için ellerinden geleni ardına koymadıklarını, önlerine çıkanları yakıp geçtiklerini görmüştük. Dizilerde hep iyiler kazanır ama bu sefer kötü karakterlerin kazanması için her türlü çirkef, kumpas, entrika ortaya dökülüyor ve sonunda başarı karanlık tarafın oluyordu. İçimizdeki kötüyü, ehlileştiremediğimiz şeytanı azad edip ve tek bir hedefe kilitlediğimizde istersek Amerika’nın başkanı bile olabileceğimiz ihtimali vardı.

Bu sezon hariç.