Açıkçası Paige diziler içindeki en korkunç evlatlardan biri olarak bence tarihe geçti. Bize onu ilk bölümden itibaren çok akıllı kız diye sattılar ama gerçek bir moron olduğu bu sezonla birlikte iyice ortaya çıktı. Sırf evlat kontenjanından diye dizinin tüm ritmini değiştiren kişi oldu.

Paige bir bölümde ona her sabah kahvaltı hazırlayan, okuldan alan, saçlarını tarayıp, kızsal problemlerini paylaştığı annesinin tek bir hamleyle bir adamın boğazını kesebileceğini gördü. Her gece evden çıkıp ortadan kaybolan babayı ilk başta annesini aldatıyor sansa da aslında o babanın başka bir görevi olduğunu fark etti. Kutsal Amerikan Ailesi Paige’in gözünde yavaş yavaş dağılmaya başlarken bir yandan da aile adını verdikleri o kurum bambaşka bir misyon kazanmaya başladı.

The Americans’daki aile tabii ki sadece bu dört kişiden ibaret değil. Bir de komşuluk ilişkileri var. Yan evde FBI adına çalışan bir ajan daha oturuyor: Stan. Paralel olarak Stan’in kendi ailesiyle olan hikayesini ve mutsuzluğunu da izliyoruz.  Bizim aile Stan’in ajan olduğunu biliyor ama ilişkilerini dikkat çekmemek için bıçak sırtı bir konumda tutuyor. Stan’in ise elbette onların durumundan haberi yok. Kendini bu ajanlık hikayesine aşırı kaptıran Paige, Stan’in tıpkı onun gibi ergen ve mutsuz oğluyla bir ilişki yaşamaya başladı. Bu ilişkinin altında o evi gözetleyebilmek ve anne babasının gözünde rahip skandalıyla kaybettiği repütasyonu bir kere daha kazanabilmek yatıyor.

Final bölümünün son sahnesinde baba Philippe, Paige’i yemeğe çağırmak için komşu eve gittiğinde kapıyı Stan açtı. Ve dünyanın en iğrenç erkek babası olarak eve geldiğinde oğluyla Paige’i aşna fişne halinde yakaladığını kızın babasına anlatmaya başladı. O andan itibaren işler tamamen değişti. Ajanlığıyla babalığı arasına sıkışmış Phlippe, ne diyeceğini bilmez bir şekilde gerizekalı Paige’i evden çıkarıp kendi evlerine götürürken pencereden anne Elisabeth onları bekliyordu. Anne pencereden baba ve kızın tartışarak eve geldiğini görüyor. İkisi eve girerken kamera geri geliyor ve biz yaşadıkları evi görüyoruz. Dördüncü sezon finalinin son sahnesi de bu evin bize dışarıdan gösterilmesiyle oldu.

Bu kadar. Bir ev... Dışarıdan tamamen normal görünen bir ev. Dışarıdan tamamen normal görünen bir aile. O evde yaşıyorlar, o evde birazdan yemek sofrasına oturacaklar, birazdan çocuklar yatacak, anne ve baba odalarına çekilecek ta ki bir sonraki normal sabaha kadar.

Ama o sıradan ev ne kadar sıradandır işte orası bize kalmış. Ev dediğimiz şey sadece sokaktan görünen dört duvar mıdır? Ya da aile dediğimiz sadece şey anne baba ve çocuklardan oluşan bir topluluk mudur?

The Americans bunun cevabını vermek için iki sezonluk daha anlaşma imzaladı. Aileyi tüm hücrelerine kadar bir casus draması üstünden yerle bir etmelerini görmek belki de bu kadar tutan şey. Belki de gerçek hayatta da beraber anne ve babayı oynayan Keri Russell ve Matthew Rhys’in harika oyunculuğu.

Russell ve Rhys ise dizi haricindeki birlikteliklerinde şimdi bir de bebek bekliyorlar. Onlar da yakında ‘normal’ bir aile olacaklar. The Americans başrol oyuncularıyla da paralel bir gelişim gösteriyor. Sadece onlar değil diğer tüm aileler de aslında içlerinde biraz Elisabeth, Philippe, Paige ve Henry barındırıyor.

Bir casus draması değil bir aile draması olarak The Americans benim son dönemdeki en büyük favorilerimden. İlk sezonu biraz kötü, casusluk hikayeleri sıkıcı ama aile boyutu bambaşka. Keşke izleseniz ve bu diziyi tek takip eden benmişim hissinden kurtulabilsem.

Önümüzde uzun bir yaz var, The Americans’a ve aile anatomisinin mikroskobik incelemesine bir şans vermenizi öneririm.