Okuması izlemesinden daha heyecanlı!
Narin: Hiç kızamadım sana. Ebru'yu engellemeye çalışmana "kes be kadın!" diyemedim. Bir anda gözüne inen o kara perdeyle Ebru'yu suya atmana bile kızamadım. Narin'in kendisinin bile haberdar olmadığı bu kara yanını sevdim ben. Baran bu hikayenin Karagül'ü. Ebru ve Narin bu Karagül'ü koparmak için ne kadar karalara bulanırlarsa o kadar iyi. Bembeyaz zaferler Karagül'ün kimyasına ters. Herkes karalara bulanacak ki yıkanıp arınsınlar.
"Ben yüzümü söktüm attım Ebru."
"Bana 'ana' diyene ben ne diyeyim?"
Narin'in kendini savunmasından normal bir şey yok. Doğru, yanlış haklı, haksız o ayri dava ama kim olsa öyle bir durumda kendini savunurdu. Ebru baştan aşağı merhamet bir kadın olabilir lakin Narin'e hak verip susmaz. Susarsa oğlu için susar. He çok mu susar, sanmam. Narin, Ebru’ya kendi haklılığını sabahtan yatsıya, yazdan kışa, Ocak'tan Aralık'a istediği kadar anlatsın ne Ebru'yu ne kendini inandırabilir. Kendi de inanmıyor ki. Ebru o konağa adım attığından beri haksız olduğunu biliyordu. Bütün hırçınlıkları bundandı zaten. Ben Narin'in haksızlığına kızmıyorum. Onu anlıyorum sadece. Zaten Narin Ebru'ya ne anlatırsa anlatsın bana göre hava cıva. Baran'a nasıl anlatacak ben onu bekliyorum asıl. Narin Ebru yüzleşmesi annelik güdüsüyle zaten hasarlı olmamalı. Baran'ın gözlerinin içine bakarak anlatacak kişi Narin. Ebru'ya söylenmesine "hayır, hayır" diyerek karşı durdu lakin bundan kaçış yok!
Sonuna kadar sabırla okuyan gözlerinize sağlık!
