Bir diğer fark da; Don bölüm itibariyle Sally’ye varana kadar herkesle yüzleşmiş, iyi bir adam olmak için gerekli çabayı sarf etmiş ve eskide kalmış, tamamlanamamış hikayelerine çok derin bir hüzünle bakıyor şu an. Don’ın içinde yara gibi taşıdığı tatminsizliği ve kaşıdıkça daha da arsızlaşan huzursuzluğu patlamaya hazır bir bomba değil artık. Yani, Don aile yaşamından bunalıp kendini, kızının okul öğretmeninin kollarında bulmayacak, karısının gözüne bakarak komşusuyla yatmayacak, bir kadının hayatını anlık bir hevesle mahvetmeyecek. Başka bir şey arayacak, geçmişin yüzlerini ummadık yerlerde görecek, zafer duygusuyla o an onlara sahip olmaya çalışacak ama geçmiş geçmişte kalacak. Hayat, Don’ın dediği gibi sadece ileriye akacak, fakat işin fenası, Don kaçınılmaz sona doğru sürüklenirken “her şey düzeldi, sorun yok” yanılgasına düşecek.

İkinci Carousel anına bu yüzden hoşgeldiniz.