Thea’yı iki bölüm takdir etsek, üçüncü bölümde özüne dönüyor. Tamam, Sara’yı öldürdüğünü öğrenmesi ve bunu hazmetmesi kolay olmayacaktı ama insanların hayatını tehlikeye atma pahasına o anki hisleriyle hareket etmesi de baya bencilceydi. Laurel’a Sara’yı kendisinin öldürdüğünü söylemesi vicdanını rahatlatmak içindi, bunu anlıyorum. Neyse ki Laurel durumu kendi çapında bir olgunlukla karşıladı. Malcolm’u suçlaması zaten doğal ama Laurel gibi tek bir adımını mantıklı düşünerek atmamış bir kadının aklıyla kendi babasını öldürtmeye kalkması dünyanın en saçma olayıydı. Ne kadar bencil ve gaddar da olsa Malcolm, Thea’nın babası ve aralarında bir bağ var. Bunu asla yok sayamaz. Sonrasında ona da pişman oldu, “Ben kendi babasını öldürtmek isteyen bir katilim,” triplerine girdi. Eee be kızım, neden gidip Nyssa’ya yemek sözü vermiş gibi “Sana intikam sözü verdim, Sara’yı öldüren bendim,” diyorsun? Deli misin sen? Gitti kapıyı da kendi elleriyle açtı, muazzam… Üstelik Roy, kendi başına geleni anlatmış ve psikolojik destek de sağlamıştı Thea’ya… Oliver’ın başını belaya sokmaktan başka bir işe de yarıyordu, eski baş belası haline geri döndü. Dilerim kısa sürer.