Kübra, Yiğit ve Emir’e gösterdiği tepkide haklıydı. Emir’in adaleti annesi ve babasının katillerine ulaşamamış, Yiğit ne sevdiği kadını ne de annesini hayatta tutmayı başaramamıştı. “Senin yöntemin, benim yöntemim,” diye diye iki küçük çocuk gibi inatlaşan Emir ve Yiğit’e böyle bir tokat lazımdı artık. Ama Kübra “Farkında değiller ama Elif de ben de rekabetlerinin bir parçasıyız aslında,” derken bu rekabeti yaratan kişinin bizzat kendisi olduğunun da farkına varmalıydı. Elif’i ödül oyununa çevirmeseydi, bir gün Yiğit’e giderken ertesi gün Emir’e dönmeseydi onların arasındaki bu rekabet bunca büyümeyecekti. Zaten birbirinin açığını kollayan, birbirinin en büyük rakibi olan iki adamın arasındaki yangına körükle gitmeyecekti.