Bu yıl film festivali Kadıköy’e ayrı bir önem veriyor. Festivalin her zamanki adresi Beyoğlu’nun tahtını sallamak için Kadıköy’e ardı ardına etkinlikler koyuldu. Mesela açılış günü Kadıköy’de sekiz ayrı noktada parti vardı.

Festival ruhunu iyice yaşayabilmek ve siz ekran başındakilere yaşatabilmek için festivalin üçüncü gününü karşıya ayırmaya karar verdim. Evet karşı. Biz Avrupa’yız. Onlar karşı.

Bu sinefiller için küçük bir adım olsa da benim için büyük bir adım. Çünkü hayatım boyunca Rexx’te hiç film izlemedim. Bu eksiği de festivalle giderip, gerçek bir İstanbullu olmak niyetindeyim.

Öncelikle şunu söyleyebilirim ki karşıya yılda bir kere geçebilmek için en büyük mazeretimiz olan ulaşım sorunu gerçek bir yalanmış. Güzide şehir hatları vapurlarımız normal bir İstanbul trafiğinde Beyoğlu’na ulaşmaya harcadığımız zamandan daha kısa bir süreyi daha medeni ve daha konforlu bir yolculukla sunuyor. Üstelik bu zamana kadar Rexx’i, görmemek de bir hataymış.

Harika bir sinema, kocaman, ses sitemi çok iyi ve koltuklar Atlas Sineması’ndaki gibi sizi rahatsızlığıyla tek seansta yarı kötürüm yapmıyor.

Festival süresince Rexx sineması tüm yılın en kalabalık dönemini yaşıyormuş. Esnaf, dönerciler, kahveciler bundan çok memnun. Beyoğlu’nda artık unuttuğumuz o Emek’te yaşanan festival dönemleri geçti gözümün önünden. Hemen çıkarıp bir kravat takmak istedim.

Karşının izleyicisi nostaljiyi yaşamayı da seviyor. Mesela bir filmin ardından salonda büyük alkış koptu. Canım, uçaklar yere inice de alkışlıyor musunuz acaba?

Bunun yanı sıra salonda uzun zamandır görmediğim bir başka şeyle daha karşılaştım. Bir hanımın arkadaşı gelmemiş, yanındaki koltuk boştu. Biletsiz izleyici gösterim başlamadan önce o koltuğa oturmak istedi ama hanımefendi müsaade etmedi. Parasını verdiği için o koltukta paltosu izledi filmi. Teyzeciğim siz festival ruhunu çok yanlış anlamışsınız, keşke İzmir’e taşınsanız. Orada burjuva ayrımcılığınızı doya doya yaşayıp, boyoz yiyerek rujunuzu tazeleyebilirsiniz.

Rexx’te iki film arka arkaya izledim. Birisi Reese Witherspoon’un başrol oynadığı İyi Bir Yalan filmiydi. Salondan alkış alan film de buydu. Beyaz yaka karşı izleyicisi acılar çeken Sudanlı çocukların dramını, teknolojiyle karşılaştıklarında başlarına gelen gülünç şeyleri çok beğendiler sanırım.  

İkinci film ise sinema otoritelerinin ‘Festivalde tek film görecekseniz bu olsun’ dediği Postacının Beyaz Geceleri’ydi. Keşke o sinema otoriteleri de bu filmin geçtiği yolu izi olmayan Rus köyüne gidip orada yaşasalar da, bir daha onlardan asla haber alamasak. İmgelere, simgelere, dolaylamalara doyduk.

Festivalde izleyeceğiniz tek filmin Postacı’nın Beyaz Geceler’i  olmaması ve Rexx’te mutlaka birkaç film görebilmeniz dileğiyle….