Aytaç Kara:
Beğeneceğimi düşünerek başına oturdum mu? Açıkçası hayır. Beğenebildim mi? Ona da hayır. Çünkü oyunculuklara her ne kadar lafım olmasa da senaryonun kopuk kopuk, biraz da basit aktığını düşünüyorum. Bilindikten daha fazlasını veremedi. Almanya sahneleri ise düşünmek istemediğim bir kısım. Türkiye kısmı ne kadar sevdirdiyse orası o kadar soğuttu denilebilir.
Almanca üstüne dublaj yapmakla Muhteşem Yüzyıl tarzının peşine mi düştüler bilmiyorum ama bana göre karmaşa getirmiş. Bir - iki yerde konuşmalar birbirine de karıştı zaten. Türkiye geçmişi olduğu için çat pat ile, gerekirse izleyiciyi zorlamayacak altyazılarla halledilebilirdi diye düşünüyorum. Aldığım Yabancı Damat’ın olamamışı tadına da sanırım girmesem daha iyi olur.
Kadrodaki isimleri genel anlamda sevdiğim bir gerçek ama ben tercihimi Seferoğulları ve Tellioğulları’ndan kullanacağım. Canım bu tarz bir şey izlemek isterse açar ara ara Tosun Paşa’dan bir şeylere bakarım. Adet yerini bulsun misali “Yolu açık olsun,” diyeyim ama benden uzakta bir yerde açık olsun.
Gaye Tukar:
Kadim Dostum’u, Ulan İstanbul’un karşısına rakip gelmiş vardır bir bildikleri herhalde, dur şu vicdan azabımı da cebime koyayım, Ulan İstanbul’u kayda alayım kafasıyla izledim. Zaten şiveli Doğu dizilerine son yıllarda oldukça aşinayız. Acaba bunda farklı ne var diye zavallı sorularıma cevap bulmaya çalışırken tatlış tatlış ilerliyordu hikâye. Ta ki dublajlı Alman kızımızın belirmesine kadar. Kızımızı ilk gördüğümde ‘Aaa Yabancı Damat’ın Hürremli versiyonu bu!’ dedim kendi kendime. Hikâye bilindik yani tamam, o cepte. Ama o Türkçe dublajı duyunca bana ‘uuuu bi alamet geldi!’. Birazdan FBI ajanları çıkacak, hastaneye operasyon düzenlenecek ve biz bir Amerikan aksiyonu içine düşeceğiz diye düşünmeye başladım. Ezberlediğimiz hikâyeden, Hürrem vari kızımızdan ve galiba bana gına getiren şive mevzularından dolayı Kadim Dostum ile ilişkimiz maalesef boyut atlayamadı. Yani sonuç olarak sevgili okur; pişmanım ve ihanetimin yarattığı vicdan azabıyla huzurunuzdan ayrılıyorum.
Boyut film tv sektöründe hiç yapılmamış birbirine düşman aileler konusunu işleyerek resmen bir çığır açmış demek isterdim. Diyemiyorum tabii. Biz bu hikayenin Yabancı Damat başta olmak üzere bir sürü versiyonunu zaten izledik be annem. Bize öbürlerinin söylemediği yeni bir şey söylemiyorsun ki.. Halbuse hikayenin açılış sahnesinde Mardin'i ve o yöreyi ne biçim anlatıyorsunuz insanlara tandanslı skeç vari girişi oldukça da beğendim. Dur bi dur değişik bir şey geliyo galiba diye de umutlanır gibi oluyordum ki devamında yine kavga eden dedeler rakip babalar birbiriyle didişen torunlar görünce totomun üstüne yumuşak bir iniş yaptım. Alamancı Hannah (Anna da olabilir.. O fecaat dublaj sayesinde Almanya tarafının dediklerini zar zor anladım zaten) hikayeye dinamizm katar mı bilmem ama pilot bölüm itibarıyla kurulmuş harika kasta yazık olmuş diyebiliyorum sadece. Son olarak komedi dizisi çekmeye niyet edip dram müziği ile sündürülen sekanslar esnasında sıkıntıdan bir kilo meyve yedirdiniz bana. Yeni bir şey yapamıyorsanız kopya çektiğiniz orijinallerini açıp bir seyretseydiniz de iki saatlik bölümde sıkıntıdan intihar etme noktasına getirmeseydiniz bizi keşke. Bu haliyle seyirciyi çeker mi derseniz pazartesi günü gibi riskli bir günde anca sabır tesbihi çekmek isteyen izleyiciyi çeker bana göre. Takdir edersiniz ki rating panelinde öyle bir izleyici kitlesi yok. Her şeye rağmen emeklere sağlık, yolu açık olsun.
Ve genel sonuç:
TNS sıralamasına gelirsek Ulan İstanbul ve Kaçak Gelinler’in ilk ikiyi bırakmadığı bir akşam oldu. Kadim Dostum ise ilk beş’te kendine yer bulamadı. Total’de 12, Ab’de 8. oldu. Bu sonuçlar hikaye açıldıkça toplar mı yoksa Karadayı ve O Ses Türkiye’nin gelişi ile iyice alabora mı olur sezon oturdukça göreceğiz. Ekrenalla yazarları Yabancı Damat ve Tosun Paşa’nın mirasının hunharca savrulduğu görüşünde, sonuçlar da biraz öyle diyor sanki. Ne dersiniz?
TNS TOTAL
TNS AB
Somera sosyal medya verileri ise aşağı yukarı aynı verileri veriyordu. Altıncı olmuştu.
