Yılın sürprizi Paramparça

Fragmanları gördüğüm anda meşhur “meeeh izlemem ben bunu”mu çekmiştim ki, nasıl olduysa her hafta kendimi izlerken buldum birden. Tek tek baktığımda beni çeken gerçekten hiçbir şey yok ama öyküsü, oyuncuları bir araya geldiğinde, o entrika ve gelecek hafta ne olacağı merakı içine girdiğinde kendine hakim olamayacağın bir albenisi var dizinin. Sanırım insanın içindeki mutsuzluktan peydah olan “ben başka bir dünyaya aitim” düşüncesini körüklediği için dizi insanı içine çekiyor. Başka bir aile, başka bir dünya… İnsan kendinde olmayanı istiyor hep değil mi?

Yılın en seyredilebilir tatlışko yerli dizisi: Gönül İşleri

Malumunuz her hafta izliyor ve yorumluyorum bu diziyi. Timuçin Esen’in ekranda olmasından, üstelik Bennu Yıldırımlar gibi şahanelerin şahanesi bir oyuncuyla partner olmasından mest oluyorum. Muzaffer Amca’nın okkalı laflarıyla kahkahayı basıyorum, Tibet’e bir kızıp bir “ay yazık bu çocuk da böyle ne yapsın” diyorum. Sinem Kobal ne kadar güzel giyiniyor, fena da geliştirmedi kendini diye düşünürken Saadet’in sevimli şaşkolozluklarıyla dalga geçmeden duramıyorum. Asrın’a kızarken, bu Kemal’de var bir bit yeniği diye komplo teorileri kuruyorum. Bu dizi benim haftalık rahatlama isteğimi karşılıyor. Neyse ki hala güzel bir diziye kıymet verenler var ki reytinge kurban gitmiyor.

Yılın en boş yere kıyamet kopartılanı: Şeref Meselesi

Yanlış anlaşılmak istemem. Şeref Meselesi izleyicisi değilim ama gözlemleyebildiğim kadarıyla gerçekten iyi bir iş olduğunu söyleyebilirim kişisel fikrimce. Bu kategori ile demek istediğim şu ki Kanal D’nin dizi başlamadan önce bu kadar çok reklamla beklentiyi aşırı yükseltip iyi bir işin üzerine fazlasıyla yük bindirmesi. Kaldırılacağına dair söylentiler dolaştı, yalanlandı, şimdi tekrar dolaşıyor. Eğer kaldırılırsa da kimse hatayı dizide aramasın. İyi bir yapım için bu kadar kıyamet kopartılıp beklentinin olduğundan daha yukarı çekilmesi bu dizinin en büyük şansızlığıydı bence.

Yılın denk geldikçe en çok utandıranı: Ebru Gündeş

O Ses Türkiye’ye güzel bir sese, Gökhan’ın tatlılıklarına denk geldiğimde takılanlardanım. Ama Ebru Gündeş’i gördüğüm anda onun yerine utanmama hakim olamayıp kanalı değiştiriyorum. Olaylar malum, açıklamaya gerek yok. Maalesef böyle.

Yılın en iyi yabancı dizisi: Fargo

Bir uyarlama için aşırı başarılı bir iş. Öyle ki kendi fikrimce seyir zevki bakımından filmini de geçtiğini söylemek istiyorum. Cinayetleri, soğukkanlılığı ve atmosferi iliklerime kadar hissettim izlerken. Üşüdüm, resmen buz kestim yazın ortasında.

Yılın en yürek hoplattıranı: Homeland

Geçen sene as oyuncularından birinin diziden çıkmasıyla bazı seyircilerine bu sene bozar artık, iyi olmaz dedirten ama başladığı andan itibaren Claire Danes’in olağanüstü başarılı oyunculuğu ile devleşen bir yapım oldu. Özellikle son bölümlerde resmen yerimde duramadım.

En tadında bırakan, izlerken gözlerini ekrandan bir an bile ayıramadığım dizi: The Newsroom

Şahane! Fevkaledenin fevkinde üç sezon izledik. Sondan bir önceki bölümde bombayı patlattı, son bölümde biraz olsun tatlıya bağladı. Dünya gündemindeki olayları haberci gözüyle izlememizi sağladı. Diyaloglarıyla baş döndürdü. Her bölümünde ekrandan bir an olsun gözümü ayıramadığım tek diziydi sanıyorum.

En senelerce sürse izlerim dizisi: The Good Wife

Beşinci sezonunda çıkışıyla başarısı tavana vuran, izleyicisine as kadrosundan birinin ölümüyle şok yaşatan The Good Wife, her sene üstüne kata kata ilerliyor. Altıncı sezonunda da yine heyecanı diri tutmasını bildi ve keşke daha çok sürse dedirten ender dizilerden oldu benim için. İzlemeyen çok şey kaybediyor, benden söylemesi.

En korkutucu şahane yabancı dizi: Hannibal

Eveeett geldik mi benim en hassas olduğum diziye. Ba-yı-lı-yo-rum. Mekanlarına, aksesuarlarına, kıyafetlerine, oyuncularına, vakalarına, kurgusuna, Dr. Lecter’ına, Will’e, köpeklerine, asaletine, klasına, psikopatlığına ba-yı-lı-yorum. Mads Mikkelsen şahanesin. Öyle bir sezon finali ile bıraktı ki, yollarını gözlemekteyim. Gerilim seviyorsanız izleyin, sakın bekletmeyin.