Bu tür büyük yapımlı, daha da önemlisi büyük düşünen dizilerin ciddi bir problemi de oluyor: Cast genişledikçe, mekanlar arttıkça ve dolayısıyla kaos büyüdükçe, o kaosu kontrol etmek de zorlaşıyor. Dolayısıyla bu tür geçiş bölümlerini normal karşılamak lazım. İlk 4 bölüm itibariyle en güçlü sezon başlangıcını yaptı TWD ancak bir noktada tempoya dur demek, şöyle bie soluklanmak gerekiyordu.

Soluklanmayı fırsata dönüştürme gibi bir çaba da yok açıkçası, 4. bölümdeki gibi bir dinginlik, bir köklere dönüş, hepsinin ötesinde huzur bulacağımız bir sığınak yok. Alexandria'yla derdimiz bitmeyecek anlaşılan, çünkü karakter yaratma işine başladık bir kez daha. 

Alexandria'lılar yanan bir dünyanın yangını reddeden sakinleriydi şu ana kadar. Etraflarında her şey değişirken kendi aralarında kurdukları küçük kolonide dışarıda olanları reddeden, o dünyayla bağını minimuma indirgeyen, iletişim çağındaki internetsiz bir toplum gibi. Üstelik o yangın bizim buraya da sıçrar belki diye bir kovaya kum doldurmayı bile akıl etmeyecek kadar gerçeklikten uzak.

İşte o yangın Alexandria'nın kapılarına kadar dayanınca olağanüstü hal ilan etmek de kaçınılmaz oluyor. O dış dünyayla hala iletişim halinde olan nadir karakterlerden Aaron. Alexandria içinde, dışarısıyla bağını koparmamış, o yangını iliklerine kadar hissetmiş nadir insanlardan. Rick'in kendi içine doğru çöken planıyla ilgili sorumluluğu paylaşarak hem kendine hem de tüm Alexandria'lılara bir tokat da atmış oluyor.