Okuması izlemesinden daha heyecanlı!
logo logo logo logo logo
Bu sitede yer alan yazılardan yazarların kendisi sorumludur.
Referans vermeden kullanmayınız.
ÖZETLİYORUM
Güzel hikâyeye eksik veda
Sezon: 1 Bölüm: 7
Mutlu son…
 
Ruhumun Aynası yaz mevsimi gibi bir sıcaklıkla girdi hayatımıza, o özlediğimiz mahalle havasını ve sıcak ortamı bizlere geri verdi. Kısa zamanda her bir karakterini kendimizle özdeşleştirdik ve onları çok sevdik. Fakat bu güzel hikâye eksik bir şekilde, vaktinden evvel veda etti. Neyse ki seyircisini üzmeden, geldiği gibi gülücükler saçarak geçti ekrandan. Ruhumun Aynası’nın ekran ömrü kısa oldu belki ama inanılmaz keyifli zamanlar yaşattı. Bizleri yaşamın stresinden uzaklaştırıp o güzel mahallenin güzel insanlarıyla tanıştırdı. Buradan tüm ekibe kocaman teşekkürler ediyorum. Uzun zamandır beni bunca mutlu eden ve gönlümde çiçekler açtıran bir iş izlememiştim.
 
Ortalığı birbirine kattın be Ebru!
 
Ruhumun Aynası’nın son bölümü geçtiğimiz hafta bıraktığımız yerden başladı. Ebru’nun intihar ettiğini düşünen Çetin, O’nu hemen hastaneye getirmiş ve elbette ki tüm mahalleli bundan haberdar olmuştu. Sonunda Ebru’nun intihar etmediği anlaşıldı ve herkes derin bir nefes aldı. Fakat bu arada olan yine Elçin’e olmuştu. Nezaket ve Fikriye Ebru’nun Elçin ve Kemal’i birlikte gördüğü için intihar ettiğini düşünüyorlardı ve Elçin’i herkesin içinde bununla itham ettiler. Zaten hiçbir koşulda Elçin’in suçlanmasını gerektirecek bir durum yoktu ortada ama herkes yeterince korkmuşken ve Elçin durumun düşündükleri gibi olmadığını açıklarken hala bir yerden bir açık bulmaya çalışmaları olmadı.  Neyse ki Kemal ve Gülpare her durumda ve koşulda Elçin’in yanındaydılar. 
 
Yeni sayfalar her zaman iyidir.
 
Gülpare mutluysa ben de mutluyum, tamam.
 
Kemal ve Elçin arasındaki şeyin netleşmesine ve birbirlerini tam manasıyla tanımalarına şahit olamadık ama en azından yollarının güzel ve dikensiz oluşu kaldı akıllarımızda. Her şeyden önemlisi onların birbirlerinin ruhuna ne kadar iyi geldiklerini gördük. Geçmişlerini o tekneden denize attılar ve tertemiz bir sayfa açtılar kendilerine… Cengiz’i sevmiyordum ama Gülpare sevmiş bir kere, ne yapalım? Gülpare’nin mutlu sonu Cengiz ile olacaktıysa şayet, her türlü kabulümdür. Hiç olmazsa Cengiz hatalarının farkına vardı ve Gülpare’ye layık olmaya çalışacağını gösterdi. Çetin’in sevdiği kadına kavuşmasını izleyemedik belki ama Ebru’nun hiç olmazsa O’na bir adım atması mutlu etti. Çetin gerçekten bu hikâyenin en güzel karakterlerinden bir tanesiydi. Bora Alkaş da çok güzel hayat verdi Çetin’e… Bölümün etiketi olan “mutlu son”un ne kadar doğru bir seçim olduğunu görmek için Fikriye ve Muhittin’in barışmalarına bakmak bile yeterli. Hikâye durmaksızın birbirlerini yiyen bu inatçı çift için bile mutlu bir şekilde sonlandı.
 
Gülpare ve Elçin gibi iki dostla tanıştığım için ben de çok mutluyum ve erken bir veda olsa bile benim için de bir mutlu son oldu bu… Elçin, Gülpare’ye hiçbir şeyin göründüğü gibi olmadığını öğretti. Gülpare de Elçin’e yepyeni bir hayatın kapılarını açtı. İkisi karşılıklı olarak birbirlerine ayna tuttular ve en nihayetinde ikisi de mutlu oldu.
 
Bu ekibi izlediğim için gerçekten çok mutluyum, yolları açık olsun.
 
Ruhumun Aynası ekibinde bundan sonra bol şans dilerim. Her şey gönüllerince olsun, bundan sonraki işleri her nasıl planlarlarsa o şekilde gitsin. Ben her hafta stressiz ve tasasız izlediğim bu işi çok özleyeceğim. 
 
YORUMLAR




BUNLAR DA VAR